Na wystawie zostało zaprezentowanych blisko 50 oryginalnych obiektów,
pochodzących przeważnie ze zbiorów Biblioteki Jagiellońskiej – starodruków
przechowywanych w Sekcji Starych Druków lub Sekcji Zbiorów Graficznych i
Kartograficznych oraz kilka prac graficznych, wypożyczonych dzięki uprzejmości
Stowarzyszenia Międzynarodowe Triennale Grafiki w Krakowie. Możemy również podziwiać
anamorficzne dzieła współczesnych polskich artystów: Sławomira Chrystowa, Marcina Czaji,
Ryszarda Paprockiego, Zofii Szczęsnej i Elżbiety Wierzbickiej.
Ponadto
prezentowane są kopie rękopisów i grafik, w których
pojawia się wątek anamorfozy. Oryginały reprodukowanych obiektów znajdują się w zasobach: Biblioteki Zakładu Narodowego im.
Ossolińskich we Wrocławiu (rękopisy), Fundacji XX. Czartoryskich w Krakowie
(rycina Jana Ziarnki) oraz Biblioteki Naukowej Polskiej
Akademii Umiejętności i Polskiej Akademii Nauk w Krakowie (ryciny Pietro Testy oraz Sebastiana Le Clerc'a).
Ekspozycję możemy podzielić na trzy główne części. W pierwszej znajdują
się przykładowe dzieła, zajmujące się rzutem perspektywicznym. Choć nie ma w
nich bezpośredniego odwołania do anamorfozy, to często możemy zauważyć, że
rzutowanie anamorficzne było konsekwencją rozważań nad rzutowaniem
perspektywicznym i różnymi jego przypadkami, nad cieniem rzucanym przez różne
bryły w zależności od umieszczenia źródła światła.
Drugą,
najważniejszą, częścią wystawy są stare druki prezentujące rzutowanie
anamorficzne. Zostały one podzielone na dwie grupy.
Pierwsza grupa ukazuje techniki konstrukcji anamorfoz oraz przedstawia wiele
przykładów zastosowań różnych metod konstrukcji i poszczególnych rodzajów
anamorfoz. Druga grupa obejmuje traktaty, które swoją tematyką nie
odnoszą się bezpośrednio do anamorfoz i technik ich konstrukcji, jednak na
niektórych ich rycinach widnieją anamorfozy i ich zastosowania.
Ostatnią
część wystawy stanowią druki, w których mowa jest o quadraturze,
jako że w szczególnych przypadkach możemy ją zaliczyć do anamorfozy zwijalnej
walcowej wklęsłej.
Dodatkowo
na samym końcu ekspozycji
można obejrzeć animacje Tomasza Lenarcika. Pierwsza pokazuje oryginalny fresk
Emanuela Maignana, którego szkic znajduje
się w traktacie Perspectiva horaria sive
de horographia gnomonica tvm theoretica […] (sygn. BJ, SSD, 392155 III).
Monumentalne dzieło znajduje się w klasztorze Trinita Dei Monti w Rzymie, skąd też pochodzą zdjęcia
wykorzystane do animacji. Druga prezentuje rycinę Jana Ziarnki Para kochanków (Sygn.:
XV-R.9349, własność Fundacji XX. Czartoryskich w Krakowie). Dzięki animacji
możemy zaobserwować jak autor w zmyślny sposób poprzez anamorfozę ukrył w
rycinie scenę erotyczną. Choć animacje nie w pełni oddają iluzję i tajemniczość
epatującą z oryginalnych anamorficznych dzieł, to jednak pozwalają widzom w
łatwiejszy sposób zrozumieć zasadę ich działania.
Tekst pochodzi z folderu wystawy "Perspektywa dziwaczna w Polsce"
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz